Istnieje wiele dowodów na to, że około połowy XVIII wieku toczył się w głównych ośrodkach kultury europejskiej poważny dyskurs między zwolennikami sił rozumu a entu­zjastami .wyobraźni i uczuć. Jedni, racjonaliści, jednoczą się pod hasłami materialnego postępu technicznego, drudzy próbują bronić wartości duchowych, niezbędnych, ich zda­niem, człowiekowi. Pomiędzy tymi biegunami powstaje pole napięć, którego falowanie określa charakter dominującej twórczości.W teorii i praktyce ówczesnej architektury postawę racjo­nalistyczną zauważyć można szczególnie tam, gdzie funkcja i organizacja stanowią główne czynniki przesądzające o po­wstaniu obiektu. Postawa racjonalistyczna początkowo wiązała się z zako­rzenionym w Anglii palladianizmem, potem w związku z rozszerzeniem się zadań architektury zaczęto wysuwać wąt­pliwości, czy użyteczność może być uznana za kategorię estetyczną. J. Warton w 1756 roku podzielił twórców na talent) intelektualne i talenty poetyckie, i to rozróżnienie między racjonalizmem a emocjonalizmem będzie wciąż obec­ne w refleksji o sztuce jako jedna z podstawowych zasad porządkujących.

Iwona Bieszczad

Cześć, nazywam się Iwona Bieszczad i dekorowanie wnętrz to moja praca i pasja! Bloga prowadzę, aby dzielić się z Wami branżowymi ciekawostkami i moimi indywidualnymi pomysłami na wnętrza. Zapraszam do regularnego odwiedzania serwisu!